فوتبال
بیوگرافی بازیکنان فوتبال
زندگی شخصی و کودکی
علیرضا منصوریان در ۱۱ آذر ۱۳۵۰ در محله نازی‌آباد تهران، یکی از مناطق سنتی و فوتبالی پایتخت، به دنیا آمد. او در خانواده‌ای پرجمعیت با پنج برادر و دو خواهر بزرگ شد و از کودکی به فوتبال علاقه‌مند بود. منصوریان در زمین‌های خاکی نازی‌آباد و با حمایت برادر بزرگترش، مرتضی، که نقش مهمی در هدایت او به سمت فوتبال داشت، استعداد خود را نشان داد. او تحصیلات خود را تا مقطع دیپلم ادامه داد، اما به دلیل تمرکز بر فوتبال حرفه‌ای، مسیر تحصیلی را کنار گذاشت. منصوریان متأهل است و دو فرزند به نام‌های علی و عسل دارد. او به دلیل صراحت کلام و شخصیت کاریزماتیکش در میان هواداران به «علی منصور» معروف است و همواره به ریشه‌های تهرانی و محله‌ای خود افتخار می‌کند. منصوریان همچنین به فعالیت‌های خیریه، به‌ویژه کمک به کودکان محروم، علاقه دارد و بارها در این زمینه فعالیت کرده است.
آغاز حرفه‌ای و درخشش در استقلال
منصوریان فوتبال حرفه‌ای خود را در سال ۱۳۶۸ با پیوستن به تیم جوانان پارس خودرو آغاز کرد و سپس به تیم تهرانجوان پیوست. در سال ۱۳۷۴، او به استقلال تهران، یکی از پرهوادارترین باشگاه‌های ایران، ملحق شد و خیلی زود به یکی از ستاره‌های این تیم تبدیل شد. منصوریان در پست هافبک هجومی بازی می‌کرد و به دلیل تکنیک بالا، پاس‌های دقیق و شوت‌های قدرتمندش مورد توجه قرار گرفت. او در ۱۲۷ بازی برای استقلال، ۳۴ گل به ثمر رساند و یکی از کلیدی‌ترین بازیکنان این تیم در دهه ۷۰ بود. منصوریان در سال ۱۳۷۶ با استقلال به قهرمانی لیگ آزادگان دست یافت و در همان سال به تیم ملی ایران دعوت شد. او در ۴۶ بازی ملی، ۸ گل به ثمر رساند و در جام ملت‌های آسیا ۱۹۹۶ و مقدماتی جام جهانی ۱۹۹۸ حضور داشت. یکی از لحظات به‌یادماندنی او، گلزنی در بازی تاریخی ایران مقابل استرالیا در مقدماتی جام جهانی بود.
تجربه بین‌المللی و بازی در خارج از ایران
منصوریان در سال ۱۳۷۷ به تیم بالستیر سنگاپور پیوست و تجربه‌ای کوتاه اما موفق در لیگ این کشور داشت. او سپس به تیم آپولون یونان و اسکودا زانتی یونان ملحق شد، اما به دلیل مشکلات مالی و مصدومیت، نتوانست در اروپا به موفقیت چشمگیری دست یابد. در سال ۱۳۸۰، منصوریان به تیم سن پائولی آلمان در بوندس‌لیگا پیوست و به اولین بازیکن ایرانی این لیگ تبدیل شد. اگرچه او تنها در چند بازی برای سن پائولی به میدان رفت، این تجربه به او کمک کرد تا با سبک فوتبال حرفه‌ای اروپا آشنا شود. پس از بازگشت به ایران، منصوریان بار دیگر به استقلال پیوست و تا سال ۱۳۸۷، که از دنیای بازیگری خداحافظی کرد، برای این تیم بازی کرد. او در آخرین فصل حضورش در استقلال، به عنوان کاپیتان تیم، نقش مهمی در موفقیت‌های این تیم ایفا کرد.
دوران مربیگری و چالش‌ها
منصوریان پس از بازنشستگی، مسیر مربیگری را در پیش گرفت و در سال ۱۳۸۸ به عنوان دستیار افشین قطبی در تیم ملی ایران مشغول به کار شد. او سپس هدایت تیم‌های پاس همدان و نفت تهران را بر عهده گرفت و با نفت تهران در فصل ۹۳–۱۳۹۲ به مقام سوم لیگ برتر و قهرمانی جام حذفی دست یافت. در سال ۱۳۹۴، منصوریان سرمربی استقلال تهران شد و در دو فصل حضورش، این تیم را به نایب‌قهرمانی لیگ برتر و مرحله یک‌چهارم نهایی لیگ قهرمانان آسیا رساند. با این حال، به دلیل نتایج ضعیف در فصل دوم، در سال ۱۳۹۶ از استقلال جدا شد. منصوریان سپس هدایت تیم‌هایی مانند ذوب‌آهن، آلومینیوم اراک، تراکتور و صنعت نفت آبادان را بر عهده گرفت. او در سال ۱۴۰۱ با آلومینیوم اراک به موفقیت چشمگیری دست یافت و این تیم را به رتبه‌ای قابل‌توجه در لیگ برتر رساند. منصوریان در سال ۱۴۰۳ به عنوان سرمربی فولاد خوزستان انتخاب شد، اما پس از چند ماه به دلیل نتایج ضعیف از این تیم جدا شد.
حواشی و تأثیر در فوتبال ایران
منصوریان به دلیل صراحت کلام و رفتار احساسی‌اش، بارها در مرکز حواشی قرار گرفته است. او در کنفرانس‌های خبری بارها از فدراسیون فوتبال، داوری‌ها و حتی برخی بازیکنان انتقاد کرده که این موضوع گاهی به جریمه یا محرومیت او منجر شده است. در سال ۱۳۹۶، پس از جدایی از استقلال، شایعاتی درباره اختلاف او با برخی بازیکنان مطرح شد که منصوریان آن‌ها را تکذیب کرد. او همچنین به دلیل حمایت قاطع از هواداران استقلال و تعصبش به این تیم، به یکی از چهره‌های محبوب در میان طرفداران تبدیل شده است. منصوریان در سال‌های اخیر به عنوان مفسر ورزشی در برنامه‌های تلویزیونی حضور داشته و تحلیل‌هایش مورد توجه قرار گرفته است. او همچنین در سال ۱۴۰۴ به عنوان یکی از گزینه‌های مربیگری تیم ملی امید ایران مطرح شد، اما این موضوع هنوز به نتیجه نرسیده است. منصوریان با ترکیبی از موفقیت‌ها و چالش‌ها، به عنوان یکی از تأثیرگذارترین چهره‌های فوتبال ایران در دو دهه اخیر شناخته می‌شود.